Αθήνα, Ελλάδα - «Το πρωί που έκλεισα τα δεκαοχτώ, πήγα κατευθείαν στη τοπική εφορία για να παραλάβω όλα τα απαραίτητα έγγραφα για το δίπλωμα οδήγησης. Ήταν ένα δώρο γενεθλίων που έκανα στον εαυτό μου», λέει ο Benyamin με περηφάνια.  

Ο Benyamin, 21 ετών, έφτασε στην Ελλάδα από το Ιράν όταν ήταν δεκαπέντε. Το όνομά του στα Περσικά σημαίνει «το δεξί χέρι του πατέρα» και στα Ελληνικά ο μικρότερος γιος της οικογένειας. Ο Benyamin έχει μια αδερφή έξι χρόνια μεγαλύτερή του.  

Ο ΔΟΜ συνάντησε τον Benyamin  στην Αθήνα, λίγες ώρες πριν ξεκινήσει τη βάρδια του στη δουλειά. Η Αθήνα είναι μια πόλη που γνωρίζει πολύ καλά, έχοντας περπατήσει πολλούς από τους στενούς δρόμους της, εξοικειώνοντας παράλληλα τον εαυτό του με τον παλμό της πρωτεύουσας. Έφτασε στη συνάντηση με το μηχανάκι του, κρατώντας ένα μαύρο κράνος. 

Ο Benyamin νιώθει πολύ καλά ενταγμένος στην Αθήνα, όπου και εργάζεται σε ένα μικρό εργοστάσιο που κατασκευάζει στέκες για μπιλιάρδο. Σπουδάζει πληροφορική και ζει σε δικό του διαμέρισμα. Με υπερηφάνεια, αποκαλύπτει ότι έχει τρέξει και ολοκληρώσει τον Μαραθώνιο της Αθήνας δύο φορές.

«Έχω ζήσει στην Αθήνα από την πρώτη μέρα που φτάσαμε με τον πατέρα μου στην Ελλάδα το 2018. Τότε νοικιάσαμε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης. Το διαμέρισμά μας βρισκόταν κοντά στην πλατεία Βικτωρίας, μια πολυσύχναστη αστική γειτονιά κοντά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Ζήσαμε μαζί μόνο έξι μήνες, πριν ο πατέρας μου χρειαστεί να φύγει από τη χώρα καθώς αδυνατούσε να εξασφαλίσει τα απαραίτητα έγγραφα για να παραμείνει εδώ», θυμάται ο Benyamin. 

Κατά τη διάρκεια αυτών των έξι μηνών, ο πατέρας του τον ενθάρρυνε να μάθει τη γλώσσα, ανεξάρτητα από το πού θα τους οδηγούσε το μέλλον. Τον παρακίνησε να χτίσει τις βάσεις για μια καλή εκπαίδευση, ώστε να διευκολύνει την ένταξή του στο νέο του σπίτι. 

Ο πατέρας του επέμενε να τον εγγράψει στο ελληνικό διαπολιτισμικό σχολείο αμέσως μετά την άφιξή τους στην Αθήνα, κάτι για το οποίο είναι αιώνια ευγνώμων.  

«Είμαι ευγνώμων για την επιμονή του. Στην αρχή περπατούσα άσκοπα στην πόλη και θυμάμαι την απογοήτευσή μου και τον εκνευρισμό μου επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω τους ανθρώπους γύρω μου. Τώρα μιλάω ελληνικά με άνεση», λέει ο Benyamin με περηφάνια.  

Στο σχολείο γνώρισε μια συμμαθήτριά του, ένα κορίτσι από την Αλβανία, και γίνανε οι καλύτεροι φίλοι κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων, αποφοίτησαν μαζί, και παραμένουν φίλοι μέχρι και σήμερα. Ταυτόχρονα βελτιώθηκαν οι γλωσσικές του ικανότητες, άρχισε να κάνει περισσότερους φίλους, μαθαίνοντας ακόμη περισσότερο την πόλη, όπου και μεγάλωσε η αγάπη του για την ελληνική κουλτούρα. Πριν από την πανδημία, περνούσε πολλά απογεύματα διαβάζοντας βιβλία για τον ελληνικό πολιτισμό, σε μια τοπική βιβλιοθήκη στα Εξάρχεια, μια ζωντανή γειτονιά στην καρδιά της πόλης. 

Μετά την αναχώρηση του πατέρα του, ο Benyamin έπρεπε να μετακομίσει σε ένα κέντρο φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων στην πόλη, όπου έμεινε για παραπάνω από δύο χρόνια, πριν μετακομίσει σε μια δομή για νέους άνω των 18 ετών.  

«Δεν μπορούσα να σκεφτώ την πιθανότητα να φύγω από την Ελλάδα καθώς η προσφυγική μου κατάσταση παρέμενε σε αβεβαιότητα. Συνειδητοποίησα ότι η ζωή μου ήταν στα δικά μου χέρια. Δεν σκέφτηκα ποτέ να σταματήσω το σχολείο, ούτε για μια στιγμή. Άρχισα να σχεδιάζω τα επόμενα βήματά μου. Ήξερα ότι ήθελα να σπουδάσω στο πανεπιστήμιο, αφού ολοκληρώσω το λύκειο», θυμάται. 

Ο Benyamin απέκτησε καθεστώς πρόσφυγα τον Οκτώβριο του 2023, κάτι που ήταν μεγάλη ανακούφιση για τον αποφασισμένο νεαρό. Η ανθεκτικότητά του είναι εμφανής σε όλες τις πτυχές της ζωής του και σήμερα εργάζεται σε ένα μικρό εργοστάσιο. Η δίψα του για γνώση δεν έχει σβήσει ποτέ καθώς αυτή τη στιγμή σπουδάζει Πληροφορική σε ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα χάρη σε μια υποτροφία που έλαβε από τη δομή, όπου και έμεινε αφού ενηλικιώθηκε. 

«Απολαμβάνω να εργάζομαι και να σπουδάζω ταυτόχρονα. Είναι καλό για το μέλλον μου σε μια χώρα που έχω αγαπήσει. Από τη μία, μέσω της δουλειάς μου μπορώ να αναπτύξω τις πρακτικές μου δεξιότητες, και από την άλλη οι σπουδές μου ενισχύουν τις θεωρητικές γνώσεις που χρειάζομαι για να προχωρήσω. Συμπληρώνουν η μία την άλλη», εξηγεί, χαμογελώντας. 

Το επόμενο μεγάλο βήμα προς την αυτονομία του ήρθε όταν κατάφερε να νοικιάσει το δικό του διαμέρισμα στην Αθήνα με την υποστήριξη του ΔΟΜ Ελλάδας. «Ο ΔΟΜ ήρθε στη ζωή μου πριν από κάποιους μήνες, όταν έμαθα από έναν κοντινό μου φίλο για το ενταξιακό πρόγραμμα HELIOS». 

Το πρόγραμμα HELIOS του ΔΟΜ που χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, στόχευε στην προώθηση της ένταξης των προσφύγων στην ελληνική κοινωνία, μέσω μαθημάτων ένταξης, στήριξης στέγασης και την ενίσχυση της απασχολησιμότητας και της ευαισθητοποίησης των τοπικών κοινοτήτων. 

«Η ιστορία του Benyamin αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα ανθεκτικότητας και αποφασιστικότητας. Ο στόχος ενός εθνικού προγράμματος ένταξης όπως το HELIOS είναι να αυξήσει τις προοπτικές των προσφύγων για αυτονομία και ανεξαρτησία», δήλωσε η Sanja Celebic Lukovac, επικεφαλής της Αποστολής του ΔΟΜ στην Ελλάδα. 

Από τον Μάρτιο του 2024, ο ΔΟΜ Ελλάδας έχει βοηθήσει τον Benyamin οικονομικά με τα έξοδα ενοικίου. «Είναι η πρώτη φορά που ζω μόνος μου και πραγματικά απολαμβάνω τη νέα μου ανεξαρτησία», λέει ο Benyamin με αυτοπεποίθηση. Από το 2019, το πρόγραμμα HELIOS του ΔΟΜ έχει βοηθήσει περισσότερα από 24.500 άτομα μέσω της παροχής επιδότησης ενοικίου, ενισχύοντας την ανεξάρτητη διαβίωσή τους στην Ελλάδα. 

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με την Χριστίνα Νικολαΐδου, cnikolaidou@iom.int